ER ZIJN MEER FOTO'S TE ZIEN OP DE ENGELSE VERSIE
http://www.jan-margreth3e.blogspot.com/

Vermont, New Hampshire, Maine en Massachusetts

In vergelijking met onze avonturen gedurende de eerste week, lijkt het alsof de tweede voorbij gekabbeld is!
We zijn gewend om tijdens onze reizen steeds weer nieuwe ervaringen op te doen, maar deze week leek verdacht veel op vakantie. We reden afstanden van maximaal 200 mijl en waren gewoonlijk tussen ’s middags één en drie uur op de volgende bestemming. Vanaf Lake Placid reden we door de staten Vermont, New Hampshire en Maine naar Massachusetts. In Vermont en New Hampshire waren de herfstkleuren op zijn mooist, soms leek het alsof we door een caleidoscoop reden waarbij de kleuren aan beide zijden wan de weg constant veranderden. In New Hampshire verbleven we in stad Twin Mountain, gelegen in de White Mountains waarna we naar Bar Harbor reden dat op het eiland Desert Mountain ligt. Dit eiland is door een brug verbonden met het vaste land en ligt in het uiterste Noordoosten van de USA in de staat Maine. Hier ligt het Acadia National Park, één van de eerst gestichte nationale parken van Amerika.
Bar Harbor is een pittoresk stadje, gelegen aan een natuurlijke baai waar de dag dat wij er waren, twee cruise schepen waren geankerd. De Main Street was daarom flink druk maar we vonden toch een prima restaurant waar we de beroemde Maine kreeft aten. Omdat we niet met onze camper door het park wilden rijden, besloten we tot een rondrit met de bus. Het was die dag ijzig koud doordat er een felle noordenwind blies waardoor we het meeste van het park vanuit de bus zagen. Jammer genoeg zet de herfst daar op zeeniveau een paar weken later in dan in de hoger gelegen staten, waardoor het park nog grotendeels groen was.
Na drie dagen vertrokken we weer in de richting van het zuiden en na een onderbreking in Freeport, reden we in de richting van Cape Cod in Massachusetts. We passeerden Boston en omdat deze stad ons intrigeerde, besloten we om er in de buurt een campsite op te zoeken waardoor we in staat zouden zijn een dagje Boston te doen. Op maandagmorgen namen we dus de trein en wandelden we een paar uur door een zonnig downtown Boston.

Het weer houdt zich over het algemeen goed voor de tijd van het jaar, we hebben veel zon en dus weinig bewolking waardoor het ’s nachts flink afkoelt maar dan kruipen we maar een beetje dichter tegen elkaar aan!
We realiseren ons dat het verslag van deze week lang niet zo spectaculair is als de verslagen die we dit jaar al op ons blog geplaatst hebben, maar we genieten van elke rustige minuut omdat we weten dat ons in Zuid Amerika en Zuid Afrika nog genoeg te wachten staat.

Een ongelukkige start

Op 12 september zijn we vertrokken voor het vervolg van de wereldreis die we in januari 2009 in Amsterdam zijn gestart. In april zijn we van Newark naar ons huis op Bonaire gevlogen om daar een paar maanden te genieten van het niets doen. Helaas kregen we bericht van Continental Airlines dat ze onze rechtstreekse vlucht op 13 september naar Newark hadden geannuleerd, waardoor we één dag eerder via Houston moesten vliegen. De reis duurde daardoor elf in plaats van vier uur maar we moesten ook een dag extra in een hotel verblijven omdat we de camper die we zouden huren pas op maandag op konden halen. Op zondag bleek dat de laptop geïnfecteerd was door virussen waardoor we de gehele maandag bezig waren bij een specialist die de harde schijf formatteerde, waardoor we alle gegevens kwijt waren. Gelukkig had Jan een back-up van de belangrijkste files maar we misten alle e-mail adressen. Nog fijner, Peter had nog een oud bestand en Pat & Ren en Lorraine hadden ook nog informatie, waardoor we ongeveer 90 procent terug hadden dus viel de schade mee. Nadat we de camper hadden opgehaald, konden we door de vertraging pas om acht uur ’s avonds uit Newark vertrekken . Het gevaarte was meer dan 10 meter lang en had een slaapkamer met 2-persoonsbed en twee compartimenten die uitgeschoven konden worden, uitgerust met een flatscreen TV en 'n magnetron en was dus ruim genoeg voor ons.
Met behulp van de aangeschafte GPS reden we eenvoudig over de drukke wegen nabij New York in de richting van Newburgh waar we om 10 uur arriveerden. Ons uiteindelijke doel is om de herfstkleuren in New England te bewonderen en daarom moesten we nog een stuk naar het Noorden. Omdat de tank van de camper zo nu en dan gevuld moest worden, stopten we op woensdag bij een benzine-station, helaas raakten we bij het wegrijden met de achterkant van de camper een paaltje. We dachten dat de schade beperkt zou blijven tot een kras maar omdat de hoek en de bumper achter het paaltje waren blijven hangen, was, zoals de foto laat zien, de achterkant van de zijkant gescheurd. Na een telefoontje werd ons gevraagd om naar Newark terug te komen waar de schade binnen twee uur provisorisch gerepareerd werd. Zo waren we na twee dagen weer op ons uitgangspunt en besloten we om nu in de richting van East Stroudsburg in Pennsylvanië te rijden waar we ook weer in het donker aankwamen. Omdat het al midden september was, waren de avonden en nachten nogal fris en wilden we de kachel aanzetten. Dat was de derde tegenslag want noch de airco noch de verwarming deed het. We belden maar weer voor assistentie maar na een hoop adviezen bleek dat er een expert zou moeten komen maar die kon niet zo snel opgetrommeld worden. Dat alle ellende nog niet voorbij was, ondervonden we de volgende ochtend want tijdens het ontbijt ontplofte de accu van de motor met een enorme knal ! De assistentie ging ons inmiddels kennen en zorgde ervoor dat we binnen enkele uren een nieuwe accu kregen waardoor we onze weg naar het noorden zonder vertraging voort konden zetten. We hadden toestemming gekregen om onderweg een warme lucht kachel te kopen en via een stop in Franklin NY arriveerden we op zaterdagmiddag in Lake Placid in het Adirondack gebergte. Lake Placid is bekend door de olympische winterspelen die hier in 1980 werden gehouden en waar Eric Heiden alle gouden medailles voor de neus van de Nederlandse schaatsers wegkaapte. De Adirondacks liggen in een park dat de grootte heeft van Nederland en werd in het verleden bewoond door de Algonquian en Mohawk indianen. In de taal van de Mohawks betekent Adirondack “zij eten bomen” omdat de Algonquians in tijden van hongersnood de bast van de bomen aten. De campsite beviel ons prima en omdat het alsmaar onbewolkt en windstil was, besloten we hier een paar dagen te blijven. De stad lag een paar kilometer van de campsite dus deden we wat we normaal nooit doen: wandelen door het bos over een uitgezette route (trail) naar een waterval. Het verslag voor het blog maakte Jan zittend in de zon aan de picknicktafel. We verwachten dat de verwarming in Bar Harbor gemaakt zal worden maar het zou geen ramp zijn wanneer dat niet zou gebeuren. We hebben twee wereldreizen zonder ook maar één probleem achter de rug dus mocht er wel eens iets gebeuren. We hebben de vier tegenslagen met een glimlach doorstaan maar hopen wel dat vanaf nu alles volgens verwachting zal gaan.

HET REISPLAN

Op 12 september vertrekken we van Bonaire na vijf maanden onderbreking voor het vervolg van onze wereldreis. We hebben dan 115 dagen, 15 vluchten en 78.000 kilometer voor de boeg voordat we weer thuis zijn.

Na thuiskomst op Bonaire in april hebben we een heerlijke tijd thuis gehad. Begin juli kwamen onze kleinkinderen Kyle en Heather die we eind julie weer in Nederland afleverden. Na de 93ste verjaardag van Jan's moeder vlogen we op 15 augustus weer naar huis waar we onmiddellijk begonnen met het plannen van de reis. Dat nam een flink aantal avonden in beslag maar met behulp van het internet zijn we tot de reis gekomen die hiernaast onder het hoofdstuk "Hoe we reizen" beschreven is.

Hij is verdeeld in vier stukken te weten:

Het eerste deel rijden we ongeveer 3 weken met een camper door de noordelijke staten van de USA en misschien een stukje Canada om er te genieten van de herfstkleuren, waarna we enkele dagen in New York zijn om de bruiloft van Farrah, de dochter van onze vriend in Bangladesh, bij te wonen.
Voor het tweede deel vliegen we naar Buenos Aires om een groot gedeelte van Argentinië te bezoeken. Het zwaartepunt ligt op het woeste en koude Patogonië waar we o.a. de gletsjers en Vuurland bezoeken maar we rijden ook een week door de warme wijnstreek in het noorden. Daarna verblijven we vier dagen in Rio de Janeiro .

Wanneer we voor het derde deel vanuit Buenos Aires in Kaapstad (Zuid Afrika) aankomen, rijden we in vier weken naar Johannesburg. Tijdens deze rit bezoeken we Lesotho, Swaziland en verschillende wildparken.

Hierna vliegen we naar Nederland waar we op 3 december aan moeten komen. Het is de bedoeling dat we dan zullen vieren dat we dit jaar 45 jaar getrouwd zijn. Natuurlijk vinden we het leuk om ook dit keer met Kerstmis in Holland te zijn maar op 29 december willen we weer thuis zijn om nieuwjaar met onze Bonaireaanse vrienden en honden te vieren.