Toen we het laatste verslag afsloten waren we nog in het onstuimige New York maar inmiddels zijn we op Vuurland aangekomen, ook onstuimig maar op een n
atuurlijke manier! De vlucht met Continental Airlines naar Buenos Aires was lang maar comfortabel en na een nacht vliegen kwamen we er in redelijke staat aan. We zijn twee dagen in de hoofdstad gebleven en hebben tijdens een toer met een gids een goede indruk van de stad gekregen. Een stad met tegenstellingen, heel mooi en rijk maar ook arm. We hebben zelfs het voetbalstadion bezocht waar Maradonna is groot geworden, de ex-voetballer die hier nog steeds wordt vereerd: men heeft hier twee woorden voor God namelijk Diego of “Tien” naar zijn shirtnummer! Natuurlijk bezochten we het Plaza de Mayo en hebben we in Buenos Aires een paar keer heerlijk gegeten. Aangezien we hier nog twee keer terug zullen komen, lieten we er onze grote koffers achter en vertrokken we met Aero Argentinia naar Trelew in het zuiden aan de Atlantische kust. Hier zijn 150 jaar geleden de eerste pioniers vanuit Europa gekomen om een nieuw en mogelijk beter leven te beginnen op de dorre en gure vlakte van Patagonië. We huurden een auto en reden via Puerto Madryn naar Puerto Pyramides op het schiereiland van Valdes. Het schiereiland is grotendeels vlak, droog en schaars begroeid. Er liggen enkele zoutmeren, waarvan één op 35 meter beneden de zeespiegel en daarmee is dit het laagste punt van Zuid Amerika. De dierenwereld op het schiereiland bestaat uit onder andere guanaco´s (zie foto),
gordeldieren, mara´s en nandoes. Het Península Valdés is vooral beroemd om de zeer rijke en gevarieerde natuurlijke habitats van zeedieren aan de kusten. Het gebied is de thuisbasis van de zuidkaper een zeldzame walvis, en een voortplantingsgebied voor zeeleeuwen, zeeolifanten, pinguìns en orka´s. Deze rijke dierenwereld is een trekpleister voor toeristen. Toen we aankwamen was het er prachtig weer, zonnig en warm en bleek het stadje zeer druk te zijn met toeristen. Vanaf hier varen boten de baai op om naar de walvissen te kijken die daar in deze tijd van het jaar komen paren. Nadat we wat uitgerust waren reden we naar de plaats waar de boten afvoeren maar het was inmiddels te laat om nog te kunnen boeken. Omdat men de volgende dag slecht weer verwachtte en er dan niet gevaren zou worden, boekten we gelijk voor maandagmorgen. Op zondag reden we meer dan 200 km langs de kust en over de steppe van Valdes en stopten we op de plaats waar de zeeolifanten en 
-leeuwen op het strand liggen en waar de orka’s hun jongen wegkapen door met een vaart uit zee op te 
duiken. We hebben dit niet kunnen waarnemen maar hebben dit schouwspel vele keren op het scherm gezien. We voegen toch maar een foto van een poster toe. Het was inderdaad slecht weer en aangezien de w
eg een verhard pad was, veranderde hij door de regen in een modder/ijsbaan en hadden we de grootste moeite om de auto in het goede spoor te houden. We stopten bij een pinguïn kolonie en onderweg zagen we veel kuddes guanaca´s, die erg veel op lama’s lijken en de plaatselijke schapen die op kalveren lijken. Op de dag dat we uitvoeren om de walvissen te zien was het weer uitstekend en we hebben die giganten van zeer nabij kunnen bewonderen. De meeste zwommen met een kalf en omdat dat nog niet zo lang onder water kon blijven, waren ze regelmatig aan de oppervlakte te zien. Het ultieme moment was om de staart te kunnen fotograferen wanneer ze onderdoken wat ons een keer lukte!
Van Trelew vlogen we naar El Calafate, een stad die in het zuiden van Patagonië aan het Argentinia meer ligt, tegen de grens van Chili. Hier zijn we twee dagen geweest om er de beroemde gletsjers te zien, de eerste dag vanaf de wal en de tweede met een boot. De gletsjers liggen in het nationale park dat op 80 kilometer van El Calafate ligt. De eerste dag bezochten we de Perito Moreno, dat is een va
n de 48 gletsjers die worden gevoed door het Zuid Patagonisch ijsveld, 's werelds derde grootste zoetwaterreserve. De gletsjer eindigt in een fjord waar het ijs 60 meter dik en 5 km breed is. Per dag schuift de ijsmassa 1 tot 2 meter verder. Dit kan waargenomen worden door het gekraak van de over elkaar schuivende ijsbrokken enerzijds en anderzijds breken op regelmatige tijdstippen grote ijsbrokken van de gletsjer af die dan met veel lawaai in het meer vallen. Vanaf de plaats waar we werden afgezet, konden we afdalen om het gevaarte van dichtbij te aanschouwen. Zo nu en dan leek er een onweer los te barsten wanneer er stukken ijs met donderend geweld naar beneden stortten. 
De volgende dag hebben we de gehele dag vanaf een boot tussen de ijsbergen gevaren om verschillende gletsjerwanden vanaf het water te bekijken. Het was er ijskoud maar we waren warm gekleed en hebben uren in de ijzige wind gestaan om dit schouwspel met open mond te bewonderen terwijl we ons op één van de polen waanden. De wand van één van de gletsjers was zelfs 120 meter hoog en hier zagen we stukken van duizenden tonnen ijs vallen die een behoorlijke vloedgolf veroorzaakten. Wat hier in een paar regels is beschreven omvat twee onvergetelijke dagen die we niet graag hadden willen missen.
atuurlijke manier! De vlucht met Continental Airlines naar Buenos Aires was lang maar comfortabel en na een nacht vliegen kwamen we er in redelijke staat aan. We zijn twee dagen in de hoofdstad gebleven en hebben tijdens een toer met een gids een goede indruk van de stad gekregen. Een stad met tegenstellingen, heel mooi en rijk maar ook arm. We hebben zelfs het voetbalstadion bezocht waar Maradonna is groot geworden, de ex-voetballer die hier nog steeds wordt vereerd: men heeft hier twee woorden voor God namelijk Diego of “Tien” naar zijn shirtnummer! Natuurlijk bezochten we het Plaza de Mayo en hebben we in Buenos Aires een paar keer heerlijk gegeten. Aangezien we hier nog twee keer terug zullen komen, lieten we er onze grote koffers achter en vertrokken we met Aero Argentinia naar Trelew in het zuiden aan de Atlantische kust. Hier zijn 150 jaar geleden de eerste pioniers vanuit Europa gekomen om een nieuw en mogelijk beter leven te beginnen op de dorre en gure vlakte van Patagonië. We huurden een auto en reden via Puerto Madryn naar Puerto Pyramides op het schiereiland van Valdes. Het schiereiland is grotendeels vlak, droog en schaars begroeid. Er liggen enkele zoutmeren, waarvan één op 35 meter beneden de zeespiegel en daarmee is dit het laagste punt van Zuid Amerika. De dierenwereld op het schiereiland bestaat uit onder andere guanaco´s (zie foto), gordeldieren, mara´s en nandoes. Het Península Valdés is vooral beroemd om de zeer rijke en gevarieerde natuurlijke habitats van zeedieren aan de kusten. Het gebied is de thuisbasis van de zuidkaper een zeldzame walvis, en een voortplantingsgebied voor zeeleeuwen, zeeolifanten, pinguìns en orka´s. Deze rijke dierenwereld is een trekpleister voor toeristen. Toen we aankwamen was het er prachtig weer, zonnig en warm en bleek het stadje zeer druk te zijn met toeristen. Vanaf hier varen boten de baai op om naar de walvissen te kijken die daar in deze tijd van het jaar komen paren. Nadat we wat uitgerust waren reden we naar de plaats waar de boten afvoeren maar het was inmiddels te laat om nog te kunnen boeken. Omdat men de volgende dag slecht weer verwachtte en er dan niet gevaren zou worden, boekten we gelijk voor maandagmorgen. Op zondag reden we meer dan 200 km langs de kust en over de steppe van Valdes en stopten we op de plaats waar de zeeolifanten en 
-leeuwen op het strand liggen en waar de orka’s hun jongen wegkapen door met een vaart uit zee op te 
duiken. We hebben dit niet kunnen waarnemen maar hebben dit schouwspel vele keren op het scherm gezien. We voegen toch maar een foto van een poster toe. Het was inderdaad slecht weer en aangezien de w
eg een verhard pad was, veranderde hij door de regen in een modder/ijsbaan en hadden we de grootste moeite om de auto in het goede spoor te houden. We stopten bij een pinguïn kolonie en onderweg zagen we veel kuddes guanaca´s, die erg veel op lama’s lijken en de plaatselijke schapen die op kalveren lijken. Op de dag dat we uitvoeren om de walvissen te zien was het weer uitstekend en we hebben die giganten van zeer nabij kunnen bewonderen. De meeste zwommen met een kalf en omdat dat nog niet zo lang onder water kon blijven, waren ze regelmatig aan de oppervlakte te zien. Het ultieme moment was om de staart te kunnen fotograferen wanneer ze onderdoken wat ons een keer lukte!Van Trelew vlogen we naar El Calafate, een stad die in het zuiden van Patagonië aan het Argentinia meer ligt, tegen de grens van Chili. Hier zijn we twee dagen geweest om er de beroemde gletsjers te zien, de eerste dag vanaf de wal en de tweede met een boot. De gletsjers liggen in het nationale park dat op 80 kilometer van El Calafate ligt. De eerste dag bezochten we de Perito Moreno, dat is een va
n de 48 gletsjers die worden gevoed door het Zuid Patagonisch ijsveld, 's werelds derde grootste zoetwaterreserve. De gletsjer eindigt in een fjord waar het ijs 60 meter dik en 5 km breed is. Per dag schuift de ijsmassa 1 tot 2 meter verder. Dit kan waargenomen worden door het gekraak van de over elkaar schuivende ijsbrokken enerzijds en anderzijds breken op regelmatige tijdstippen grote ijsbrokken van de gletsjer af die dan met veel lawaai in het meer vallen. Vanaf de plaats waar we werden afgezet, konden we afdalen om het gevaarte van dichtbij te aanschouwen. Zo nu en dan leek er een onweer los te barsten wanneer er stukken ijs met donderend geweld naar beneden stortten. 
De volgende dag hebben we de gehele dag vanaf een boot tussen de ijsbergen gevaren om verschillende gletsjerwanden vanaf het water te bekijken. Het was er ijskoud maar we waren warm gekleed en hebben uren in de ijzige wind gestaan om dit schouwspel met open mond te bewonderen terwijl we ons op één van de polen waanden. De wand van één van de gletsjers was zelfs 120 meter hoog en hier zagen we stukken van duizenden tonnen ijs vallen die een behoorlijke vloedgolf veroorzaakten. Wat hier in een paar regels is beschreven omvat twee onvergetelijke dagen die we niet graag hadden willen missen. Van El Calafate vlogen we naar Vuurland waar we vier dagen verbleven. Ushuaia is de meest zuidelijke stad van het vasteland en men noemt het hier dan ook “het einde van de wereld”. We hebben één dag op het Beagle Kanaal gevaren en maakten hier de 
winter en zomer op dezelfde dag mee. We begonnen met windkracht negen en zware hagelbuien en eindigden met een helder blauwe lucht. We genoten weer van de natuur en de dieren die we zagen en namen een paar dagen rust. Van hier laten we de kou van Patagonië achter ons en vliegen we naar het warme Salta dat 5000 kilometer noordelijker ligt! Dit geeft wel aan hoe enorm groot Argentinië is.
winter en zomer op dezelfde dag mee. We begonnen met windkracht negen en zware hagelbuien en eindigden met een helder blauwe lucht. We genoten weer van de natuur en de dieren die we zagen en namen een paar dagen rust. Van hier laten we de kou van Patagonië achter ons en vliegen we naar het warme Salta dat 5000 kilometer noordelijker ligt! Dit geeft wel aan hoe enorm groot Argentinië is. Voor meer foto's kunt u ook ons Engelse blog bezoeken:
