Op 12 september zijn we vertrokken voor het vervolg van de wereldreis die we in januari 2009 in Amsterdam zijn gestart. In april zijn we van Newark naar ons huis op Bonaire gevlogen om daar een paar maanden te genieten van het niets doen. Helaas kregen we bericht van Continental Airlines dat ze onze rechtstreekse vlucht op 13 september naar Newark hadden geannuleerd, waardoor we één dag eerder via Houston moesten vliegen. De reis duurde daardoor elf in plaats van vier uur maar we moesten ook een dag extra in een hotel verblijven omdat we de camper die we zouden huren pas op maandag op konden halen. Op zondag bleek dat de laptop geïnfecteerd was door virussen waardoor we de gehele maandag bezig waren bij een specialist die de harde schijf formatteerde, waardoor we alle gegevens kwijt waren. Gelukkig had Jan een back-up van de belangrijkste files maar we misten alle e-mail adressen. Nog fijner, Peter had nog een oud bestand en Pat & Ren en Lorraine hadden ook nog informatie, waardoor we ongeveer 90 procent terug hadden dus viel de schade mee. Nadat we de camper hadden opgehaald, konden we door de vertraging pas om acht uur ’s avonds uit Newark vertrekken . Het gevaarte was meer dan 10 meter lang en had een slaapkamer met 2-persoonsbed en twee compartimenten die uitgeschoven konden worden, uitgerust met een flatscreen TV en 'n magnetron en was dus ruim genoeg voor ons.Met behulp van de aangeschafte GPS reden we eenvoudig over de drukke wegen nabij New York in de richting van Newburgh waar we om 10 uur arriveerden. Ons uiteindelijke doel is om de herfstkleuren in New England
te bewonderen en daarom moesten we nog een stuk naar het Noorden. Omdat de tank van de camper zo nu en dan gevuld moest worden, stopten we op woensdag bij een benzine-station, helaas raakten we bij het wegrijden met de achterkant van de 
camper een paaltje. We dachten dat de schade beperkt zou blijven tot een kras maar omdat de hoek en de bumper achter het paaltje waren blijven hangen, was, zoals de foto laat zien, de achterkant van de zijkant gescheurd. Na een telefoontje werd ons gevraagd om naar Newark terug te komen waar de schade binnen twee uur provisorisch gerepareerd werd. Zo waren we na twee dagen weer op ons uitgangspunt en besloten we om nu in de richting van East Stroudsburg in Pennsylvanië te rijden waar we ook weer in het donker aankwamen. Omdat het al midden september was, waren de avonden en nachten nogal fris en wilden we de kachel aanzetten. Dat was de derde tegenslag want noch de airco noch de verwarming deed het. We belden maar weer voor assistentie maar na een hoop adviezen bleek dat er een expert zou moeten komen maar die kon niet zo snel opgetrommeld worden. Dat alle 
ellende nog niet voorbij was, ondervonden we de volgende ochtend want tijdens het ontbijt ontplofte de accu van de motor met een enorme knal ! De assistentie ging ons inmiddels kennen en zorgde ervoor dat we binnen enkele uren een nieuwe accu kregen waardoor we onze weg naar het noorden zonder vertraging voort konden zetten. We hadden toestemming gekregen om onderweg een warme lucht kachel te kopen en via een stop in Franklin NY arriveerden we op zaterdagmiddag in Lake Placid in het Adirondack gebergte. Lake Placid is bekend door de olympische winterspelen die hier in 1980 werden gehouden en waar Eric Heiden alle gouden medailles voor de neus van de Nederlandse schaatsers wegkaapte. De Adirondacks liggen in een park dat de grootte heeft van Nederland en werd in het verleden bewoond door de Algonquian en Mohawk indianen. In de taal van de Mohawks betekent Adirondack “zij eten bomen” omdat de Algonquians in tijden van hongersnood de bast van de bomen aten. De campsite beviel ons prima en omdat het alsmaar onbewolkt en windstil was, besloten we hier een paar dagen te blijven. De stad lag een paar kilometer van de campsite dus deden we wat we normaal nooit doen: 
wandelen door het bos over een uitgezette route (trail) naar een waterval. Het verslag voor het blog maakte Jan zittend in de zon aan de picknicktafel. We verwachten dat de verwarming in Bar Harbor gemaakt zal worden maar het zou geen ramp zijn wanneer dat niet zou gebeuren. We hebben twee wereldreizen zonder ook maar één probleem achter de rug dus mocht er wel eens iets gebeuren. We hebben de vier tegenslagen met een glimlach doorstaan maar hopen wel dat vanaf nu alles volgens verwachting zal gaan.
