De rit van Cafayate naar Salta in het noorden van Argentinië was er een om nooit te vergeten. De weg leidde ons door een prachtige kloof ( de quebrada de Cafayate)
van wel zestig kilometer lengte, waarbij de soms wel honderd meter hoge wanden van rood zandsteen waren. We hebben hetzelfde in de parken van Utah gezien maar hier reden we bijna alleen door een wonder van de natuur terwijl er in de USA miljoenen mensen per jaar een veel kleiner gebied bezoeken.
Van Salta vlogen we naar Buenos Aires waar we voornamelijk in de uitgaanswijk Paler


Van Buenos Aires vlogen we naar Rio de Janeiro waar we vier dagen zouden blijven. Omdat we hier een vol weekend waren, hadden we ook dit keer een duur hotel uitgezocht waar we gewoon twee dagen rust namen, want daar waren we na acht weken reizen wel weer eens aan toe. Natuurlijk hebben we Rio ook verkend. Deze prachtige stad is aan drie kanten omgeven door water waardoor het een aantal zeer brede stranden heeft met bekende namen als Ipanema en Copacabana. Verder wordt de stad doorsneden door een bergrug waarvan sommige toppen de duizend meter hoogte benaderen. Bekend zijn het “Suikerbrood” en de “Corcovada” waarop het beroemde Christusbeeld staat dat van bijna elke plaats in Rio zichtbaar is.


Natuurlijk hebben we een uitgebreide toer door de stad gemaakt waarbij we een bezoek aan het enorme beeld niet oversloegen, de berg is 710 meter hoog en het beeld 38 meter. Het staat dikwijls in de wolken maar op de dag dat wij er waren, was het stralend weer en hadden we als extra een prachtig uitzicht over de stad. We hebben dikwijls geschreven dat we geen mensen zijn voor een grote stad maar voor Rio maken we graag een uitzondering.
Op 3 november vlogen we weer terug naar Buenos Aires waar we één dag de tijd hadden om de koffers te reorganiseren (Margreth) en om het blog bij te werken (Jan) voordat we naar Zuid Afrika zouden vliegen.